ثبت نام
ارز دیجیتال چیست؟ آشنایی کامل با دنیای رمزارزها و بلاکچین
1404/01/23
43
ارز دیجیتال چیست؟راهنمای جامع ارزهای دیجیتال
آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که ارزهای دیجیتال چه معنایی دارند؟ شاید شما هم مانند بسیاری دیگر از خودتان بپرسید: «ارز دیجیتال چیست؟ چطور می‌تواند آینده‌ی اقتصاد را دگرگون کند؟» در دنیای امروز، وقتی نام ارز دیجیتال به گوش می‌رسد، اولین چیزی که به ذهن می‌آید بیت‌کوین است، اما حقیقت این است که دنیای ارزهای دیجیتال چیزی فراتر از یک نام است؛ دنیایی از نوآوری، تکنولوژی و فرصت‌های بی‌پایان برای آینده است.
ارزهای دیجیتال، فناوری بلاکچین و مفهوم‌های مرتبط با آن، نه‌تنها نحوه‌ی تراکنش‌های مالی ما را تغییر داده‌اند، بلکه حتی در حال ایجاد تحولاتی اساسی در بسیاری از صنایع از جمله بانکداری، فناوری اطلاعات و حتی هنر هستند. از خرید و فروش روزمره گرفته تا سرمایه‌گذاری و حتی نوآوری در ایجاد قراردادهای هوشمند، ارزهای دیجیتال مسیر جدیدی را برای آینده‌ی اقتصادی جهان باز کرده‌اند.
اگر شما هم به دنیای پرهیجان و پیچیده‌ی ارز دیجیتال علاقه‌مندید، در این مقاله به شما نشان خواهیم داد که این ارزها چگونه کار می‌کنند، تاریخچه‌ی جذاب آنها چیست و چرا احتمالا شما هم باید به این دنیای نوین توجه بیشتری داشته باشید. آماده‌اید که با ما همراه شوید و در دنیای شگفت‌انگیز ارز دیجیتال قدم بگذارید؟
بلاکچین چیست و چطور کار می‌کند؟
بلاکچین یک فناوری است که به طور ساده، شبیه به یک دفتر ثبت عمومی است که در آن تمام تراکنش‌ها ثبت می‌شوند. این دفتر برای همه قابل دسترسی است و هیچ‌کس نمی‌تواند اطلاعات داخل آن را تغییر دهد. در واقع، بلاکچین یک سیستم امن برای ذخیره‌سازی اطلاعات است که از هیچ‌گونه کنترل مرکزی استفاده نمی‌کند.
در دنیای ارزهای دیجیتال مثل بیت‌کوین، هیچ بانک یا شخصی نیست که کنترل همه چیز را در دست داشته باشد. در عوض، هزاران کامپیوتر در سراسر دنیا با هم کار می‌کنند و تراکنش‌ها را تایید می‌کنند. این روش باعث می‌شود که هیچ‌کس نتواند همه چیز را تغییر دهد یا کنترل کند، و این یعنی غیرمتمرکز بودن.
تاریخچه و خالق بلاکچین
بلاکچین قبل از بیت‌کوین وجود داشت، اما ساتوشی ناکاموتو، خالق بیت‌کوین، برای اولین بار آن را به طور عملی در سیستم‌های مالی به‌کار برد. در حقیقت، ایده اولیه بلاکچین به دهه ۱۹۹۰ برمی‌گردد، زمانی که مفاهیم اولیه امنیت دیجیتال و پروتکل‌های غیرمتمرکز در حال شکل‌گیری بودند. در سال ۲۰۰۸، ناکاموتو بلاکچین را به عنوان ستون فقرات بیت‌کوین معرفی کرد و از آن برای ایجاد اولین ارز دیجیتال غیرمتمرکز استفاده کرد.
بلاکچین چگونه کار می‌کند؟
۱. ثبت تراکنش‌ها: هر تراکنش جدید که در شبکه انجام می‌شود، ابتدا توسط شبکه تایید می‌شود. تراکنش‌ها در یک بلاک قرار می‌گیرند و سپس به بلاکچین افزوده می‌شوند.
۲. زنجیره بلوک‌ها: بلاک‌ها به طور متوالی به یکدیگر متصل می‌شوند تا یک زنجیره تشکیل دهند. هر بلاک اطلاعات مربوط به تراکنش‌های قبلی را در خود دارد و به همین دلیل هیچ‌کدام از آنها نمی‌تواند به‌تنهایی تغییر کند.
۳. اثبات کار : برای تایید تراکنش‌ها و اضافه کردن بلاک‌های جدید، شبکه بلاکچین از الگوریتم‌هایی مانند اثبات کار استفاده می‌کند که باعث می‌شود هیچ فرد یا گروهی نتواند بلاک‌ها را به طور غیرقانونی تغییر دهد.
۴. غیرمتمرکز بودن: بلاکچین غیرمتمرکز است، به این معنی که هیچ مقام مرکزی بر آن نظارت ندارد. هزاران کامپیوتر در سراسر جهان تراکنش‌ها را تأیید کرده و بلاک‌ها را به زنجیره اضافه می‌کنند.
چه اطلاعاتی را می‌توان در بلاکچین ذخیره کرد؟
بلاکچین به‌عنوان یک فناوری بسیار قدرتمند، می‌تواند در بسیاری از زمینه‌ها فراتر از ارزهای دیجیتال و تراکنش‌های مالی استفاده شود. در واقع، این تکنولوژی می‌تواند در هر جایی که نیاز به اطلاعات امن و غیر قابل تغییر باشد، استفاده شود. در ادامه چند کاربرد مهم بلاکچین در زمینه‌هایی غیر از تراکنش‌های مالی آورده شده است:
۱. قراردادهای هوشمند
بلاکچین می‌تواند برای اجرای قراردادهای هوشمند استفاده شود. این قراردادها کدهایی هستند که به صورت خودکار زمانی که شرایط خاصی محقق شد، اجرا می‌شوند. مثلاً در صنعت املاک و مستغلات، وقتی که دو طرف یک قرارداد خرید و فروش ملک به توافق رسیدند، قرارداد هوشمند به طور خودکار انتقال مالکیت ملک را انجام می‌دهد بدون نیاز به واسطه‌ها مانند دلالان یا وکلا.
۲.زنجیره‌ی تأمین
در زنجیره تأمین، بلاکچین می‌تواند برای ردیابی و تأیید حرکت کالاها از تولیدکننده تا مصرف‌کننده استفاده شود. این سیستم می‌تواند اطلاعاتی را در مورد منبع کالا، مراحل تولید، حمل‌ونقل و توزیع ذخیره کند. این کاربرد به‌ویژه در صنایع غذایی و دارویی مهم است تا از سلامت و اصالت محصولات اطمینان حاصل شود.
۳.مدیریت هویت دیجیتال
در بلاکچین، می‌توان هویت دیجیتال افراد را ذخیره و مدیریت کرد. این هویت می‌تواند به جای استفاده از گذرنامه‌ها، کارت‌های شناسایی یا کدهای ملی در سیستم‌های دولتی، بانکی و خدمات آنلاین استفاده شود. بلاکچین می‌تواند این اطلاعات را به صورت امن و غیر قابل تغییر ذخیره کرده و دسترسی به آنها را تنها به افراد مجاز بدهد.
۴. انتخابات و رأی‌گیری
بلاکچین می‌تواند در سیستم‌های رأی‌گیری برای ایجاد انتخابات شفاف و امن استفاده شود. با استفاده از بلاکچین، رأی‌دهندگان می‌توانند رأی خود را به صورت آنلاین و بدون نگرانی از تقلب و تغییر نتایج ارائه دهند. هر رأی به صورت غیر قابل تغییر در بلاکچین ذخیره می‌شود و نتایج به‌صورت شفاف و امن در دسترس همه قرار می‌گیرد.
۵. ثبت مالکیت آثار هنری و NFTها
یکی از کاربردهای بلاکچین در دنیای هنر، ثبت مالکیت آثار دیجیتال است. هر اثر هنری، تصویر یا فایل دیجیتال می‌تواند به‌عنوان یک توکن غیر قابل تعویض در بلاکچین ثبت شود. این ثبت باعث می‌شود که اصالت اثر و مالکیت آن به طور دائمی و شفاف در بلاکچین ذخیره شود و از سرقت آثار هنری جلوگیری شود.
۶. امنیت اینترنت اشیا (IoT)
با توجه به رشد روزافزون اینترنت اشیا، بلاکچین می‌تواند برای تأمین امنیت ارتباطات و داده‌های بین دستگاه‌ها در شبکه‌های اینترنتی استفاده شود. بلاکچین می‌تواند تراکنش‌ها و داده‌های دستگاه‌ها را به طور امن ذخیره کرده و از تغییر یا دست‌کاری آنها جلوگیری کند. به‌عنوان مثال، در یک خانه هوشمند، بلاکچین می‌تواند برای کنترل و پیگیری داده‌های دستگاه‌هایی مانند ترموستات‌ها، دوربین‌های امنیتی یا حتی لوازم خانگی به کار رود.
۷. حفاظت از داده‌های پزشکی
در صنعت سلامت و پزشکی، بلاکچین می‌تواند برای مدیریت سوابق پزشکی استفاده شود. اطلاعات پزشکی بیماران می‌تواند در بلاکچین ذخیره شده و تنها به افراد مجاز مانند پزشکان یا بیمارستان‌ها دسترسی داده شود. این امر می‌تواند دقت در تشخیص‌ها و امنیت داده‌های پزشکی را بهبود بخشد.
۸. پیام‌رسان‌های بر بستر بلاکچین
پیام‌رسان‌های بر بستر بلاکچین نوعی از پیام‌رسان‌ها هستند که از فناوری بلاکچین برای مدیریت داده‌ها و تعاملات کاربران استفاده می‌کنند. این نوع پیام‌رسان‌ها معمولاً ویژگی‌های خاصی دارند که آنها را از پیام‌رسان‌های سنتی متمایز می‌کند. از جمله ویژگی‌های مهم این پیام‌رسان‌ها می‌توان به امنیت بیشتر، کنترل کامل‌تر روی داده‌ها و قابلیت عدم وابستگی به سرورهای مرکزی اشاره کرد.
یکی از پیام‌رسان‌های معروف بر بستر بلاکچین، Whisper است که در بستر اتریوم توسعه یافته است. Whisper از پروتکل‌های خاصی برای ارسال پیام‌های رمزنگاری‌شده و ناشناس استفاده می‌کند. این پیام‌رسان از مزایای بلاکچین برای حفاظت از حریم خصوصی کاربران بهره می‌برد. حریم خصوصی بالا،عدم وابستگی به سرور مرکزی و امنیت بالاتر از نقاط قوت پیام‌رسان‌های مبنی بر بلاکچین نسبت به سایر اپلیکیشن‌هاست.
بیت‌کوین اولین رمزارزی بود که از فناوری بلاکچین برای ایجاد یک سیستم مالی غیرمتمرکز و بدون نیاز به واسطه‌های سنتی استفاده کرد. در حقیقت همان‌طور که گفته شد، بلاکچین بیت‌کوین یک دفتر عمومی است که تمام تراکنش‌های بیت‌کوین را به‌صورت امن و تغییرناپذیر ذخیره می‌کند. این دفتر می‌تواند شامل اطلاعاتی مانند:
• مبلغ و نوع تراکنش: مثلاً خرید یا فروش بیت‌کوین.
• آدرس‌های کیف پول فرستنده و گیرنده: که هویت کاربران را نشان نمی‌دهد، بلکه به آدرس‌های عمومی وابسته است.
• زمان و تاریخ تراکنش‌ها: که در هر بلاک ذخیره می‌شود.
افزوده شدن بلاک‌ها به بلاکچین
زمانی که یک بلاک جدید به بلاکچین افزوده می‌شود، این به معنای این است که تراکنش‌های جدید تأیید شده‌اند و اطلاعات آنها به طور دائمی در شبکه ثبت شده است. این روند با استفاده از الگوریتم‌هایی مانند اثبات کار (PoW) یا اثبات سهام (PoS) انجام می‌شود. به‌عنوان مثال، در بیت‌کوین، پس از استخراج هر بلوک توسط ماینرها، اطلاعات تراکنش‌ها به بلاکچین افزوده می‌شود و در آینده نمی‌توان آن را تغییر داد.
هش چیست و چگونه بر امنیت بلاکچین تأثیر می‌گذارد؟
هش یک تابع ریاضی است که داده‌ها (مثل تراکنش‌ها یا اطلاعات یک بلاک) را به یک رشته‌ی ثابت از کاراکترها تبدیل می‌کند. در بلاکچین، از هش برای اطمینان از یکپارچگی داده‌ها و حفظ امنیت تراکنش‌ها استفاده می‌شود. تابع هش به طور خاص ویژگی‌هایی دارد که باعث می‌شود غیر قابل تغییر و ایمن باشد.
هر بلاک در بلاکچین یک هش منحصر به فرد دارد که به اطلاعات موجود در آن بلاک (مانند جزئیات تراکنش‌ها) وابسته است. این هش با استفاده از توابع هش رمزنگاری مانند SHA-256 در بیت‌کوین ایجاد می‌شود. به‌عنوان مثال، هنگامی که یک بلاک به شبکه بلاکچین اضافه می‌شود، داده‌های داخل آن بلاک به هش تبدیل می‌شوند. این هش در بلاک به‌صورت یک شناسه منحصربه‌فرد ذخیره می‌شود.
علاوه بر هش خود بلاک، هر بلاک در بلاکچین هش بلاک قبلی را هم در خود دارد. این ویژگی باعث می‌شود که بلاکچین به طور فیزیکی به‌صورت زنجیره‌ای به هم متصل شود. وقتی که یک بلاک جدید به بلاکچین اضافه می‌شود، هش بلاک قبلی را در خود دارد. این بدان معناست که اگر یک بلاک تغییر کند، هش آن بلاک نیز تغییر می‌کند و این تغییر بر تمام بلاک‌هایی که پس از آن قرار دارند تأثیر خواهد گذاشت.
به این ترتیب، رشته‌ای از هش‌ها به هم متصل می‌شوند و تغییر در هر بلاک باعث تغییر هش‌های بعدی و به هم ریختن تمام زنجیره می‌شود. این ویژگی موجب غیر قابل تغییر بودن داده‌ها می‌شود.
آیا دو هش تکراری داریم؟
بخشی از قدرت امنیتی بلاکچین به این دلیل است که هش‌ها به طور تصادفی تولید می‌شوند و احتمال اینکه دو داده‌ی مختلف هش یکسانی تولید کنند، تقریباً صفر است. در حالی که از نظر تئوری، امکان اینکه دو ورودی مختلف هش یکسان تولید کنند وجود دارد، اما به دلیل طول بسیار زیاد هش‌ها (مثلاً در SHA-256، ۶۴ کاراکتر تولید می‌شود)، احتمال آن بسیار ناچیز است.
به عبارت دیگر، برای ایجاد دو هش مشابه برای داده‌های مختلف باید محاسبات فوق‌العاده پیچیده‌ای انجام شود که این امر عملاً غیرممکن است. نکته‌ی مهم دیگر این است که از هش تولید شده نمی‌توان به اطلاعات اولیه دسترسی پیدا کرد به همین دلیل در رمزنگاری‌ها استفاده می‌شود.
آیا بلاکچین قابل هک شدن است؟
یکی از ویژگی‌های اصلی بلاکچین امنیت بالا آن است. از آنجا که تغییر یک بلاک در بلاکچین باعث تغییر تمام بلاک‌های بعدی و هش‌های آنها می‌شود، برای هک کردن بلاکچین باید تمام شبکه را کنترل کرد، که کاری بسیار دشوار و هزینه‌بر است.
تغییر بلاک‌ها: اگر کسی بخواهد اطلاعات یک بلاک را تغییر دهد، باید هش آن بلاک و تمام بلاک‌های بعدی را تغییر دهد. این کار مستلزم کنترل بیش از ۵۱% از قدرت محاسباتی شبکه است که در اکثر شبکه‌های بلاکچین، مانند بیت‌کوین، عملاً غیرممکن است.
اثبات کار (PoW): در شبکه‌هایی مانند بیت‌کوین، برای اضافه کردن بلاک‌های جدید به بلاکچین، ماینرها باید مسائل پیچیده ریاضی را حل کنند. به همین دلیل، انجام تغییرات در بلاکچین بسیار پرهزینه و دشوار است.
حمله ۵۱٪ چیست؟
حمله ۵۱٪ به حمله‌ای گفته می‌شود که در آن یک فرد یا گروه از ماینرها بیش از ۵۱ درصد از قدرت محاسباتی یا قدرت پردازشی شبکه بلاکچین را در دست بگیرد. این حمله می‌تواند به بلاکچین آسیب جدی وارد کند و باعث تغییر در صحت و امنیت تراکنش‌ها شود. در واقع، هنگامی که کسی ۵۱ درصد یا بیشتر از قدرت پردازشی شبکه را در اختیار داشته باشد، می‌تواند کنترل تراکنش‌ها و فرآیند تأیید آنها را در دست بگیرد.
عدد ۵۱٪ به این دلیل اهمیت دارد که در سیستم‌های بلاک‌چینی مبتنی بر اثبات کار (PoW) مانند بیت‌کوین، هر نود یا کاربر در شبکه تلاش می‌کند تا بلاک‌های جدید را با حل مسائل پیچیده ریاضی استخراج کند و به این ترتیب تراکنش‌ها را تأیید کند. برای اینکه یک بلاکچین بتواند غیرمتمرکز و امن باقی بماند، نیاز است که بیشتر گره‌ها در شبکه به یک توافق مشترک برسند تا تراکنش‌ها معتبر شوند.
در واقع، هر بلوک جدید که به بلاکچین اضافه می‌شود، باید با توافق اکثریت گره‌ها تأیید شود. به همین دلیل، اگر فردی ۵۱ درصد از قدرت محاسباتی را در اختیار داشته باشد، این فرد می‌تواند چندین اقدام زیر را انجام دهد:
1. متوقف کردن تراکنش‌ها: حمله‌کننده می‌تواند تراکنش‌های جدید را نپذیرد و این به این معناست که تراکنش‌های جدید برای مدت طولانی تأیید نمی‌شوند.
۲. دو بار خرج کردن (Double-Spending): یکی از خطرات اصلی حمله ۵۱٪ این است که حمله‌کننده می‌تواند به راحتی یک کوین را در دو تراکنش مختلف خرج کند. به عبارت دیگر، فردی که ۵۱ درصد از قدرت پردازشی شبکه را در اختیار دارد، می‌تواند یک کوین را خرج کند، سپس یک نسخه متفاوت از بلاکچین ایجاد کند که در آن تراکنش صرفاً به طور ساختگی لغو شده باشد.
۳. تغییر تاریخچه بلاکچین: با در اختیار داشتن ۵۱ درصد از قدرت شبکه، حمله‌کننده می‌تواند بلاک‌های قبلی را تغییر دهد، که این موضوع به اعتبار و امنیت بلاکچین آسیب می‌زند.
آیا حمله ۵۱٪ قابل انجام است؟
در شبکه‌های بزرگ و معروف مانند بیت‌کوین، حمله ۵۱٪ عملاً غیرممکن است، زیرا انجام چنین حمله‌ای نیاز به قدرت محاسباتی و هزینه زیادی دارد که برای مهاجم به‌صرفه نخواهد بود. اما در شبکه‌های کوچک‌تر و بلاکچینهای کمتر معروف، حمله ۵۱٪ ممکن است عملی‌تر باشد و به همین دلیل امنیت این شبکه‌ها پایین‌تر است.
بنابراین در شرایط عادی، بلاک‌چین‌ها از امنیت بالایی برخوردار هستند و به دلیل ویژگی‌هایی مانند هش و شبکه‌های غیرمتمرکز، هک کردن آنها بسیار دشوار است. با این حال، پلتفرم‌هایی که از بلاکچین استفاده می‌کنند (مانند صرافی‌ها و کیف پول‌ها) ممکن است آسیب‌پذیر باشند و در این صورت خطر هک شدن وجود دارد.
ارز دیجیتال چیست؟
نوعی ارز مجازی است که از رمزنگاری برای تأمین امنیت استفاده می‌کند. برخلاف ارزهای سنتی که توسط دولت‌ها صادر می‌شوند (که به آنها پول فیات نیز گفته می‌شود)، رمزارزها بر روی پلتفرم‌های غیرمتمرکز با استفاده از فناوری بلاکچین کار می‌کنند. این به این معناست که هیچ مقام مرکزی، مانند یک دولت یا بانک، ارز را کنترل نمی‌کند.
ویژگی‌های کلیدی رمزارزها
• غیرمتمرکز بودن
• فناوری بلاکچین
• رمزنگاری
تاریخچه ارز دیجیتال
ارزهای دیجیتال همان‌طور که امروز می‌شناسیم، به عنوان یک آزمایش نوآورانه در پول دیجیتال آغاز شد. مسیر به سمت کریپتوکارنسی با ظهور ارزهای دیجیتال در دهه ۱۹۹۰ آغاز شد، اما این بیت‌کوین بود که به طور واقعی آغاز عصر ارزهای دیجیتال مدرن را رقم زد.
1. مفاهیم اولیه ارز دیجیتال (دهه ۱۹۸۰ – ۱۹۹۰)
ایده ارز دیجیتال و پرداخت‌های الکترونیکی مدت‌ها پیش از بیت‌کوین وجود داشت. در دهه ۱۹۸۰، پیشگامانی مانند دیوید چائوم مفهوم پول دیجیتال را مطرح کردند که منجر به ایجاد اولین ارز دیجیتال امن (دیجی‌کش) در دهه ۱۹۹۰ شد. با این حال، این تلاش‌های اولیه به سیستم‌های متمرکز وابسته بودند، به این معنا که بانک‌ها یا نهادهای مورد اعتماد کنترل جریان پول را در دست داشتند.
2. ایجاد بیت‌کوین (۲۰۰۸-۲۰۰۹)
ایجاد بیت‌کوین در سال ۲۰۰۸ توسط شخصی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو لحظه‌ای انقلابی در دنیای مالی بود. ناکاموتو بیت‌کوین را به عنوان اولین رمزارز غیرمتمرکز معرفی کرد. هدف این بود که ارزی ایجاد شود که از کنترل دولت‌ها و بانک‌ها آزاد باشد، به‌طوری که این ارز همتا به همتا (P2P) باشد. ایجاد بیت‌کوین در وایت پیپر ناکاموتو تحت عنوان ((بیت‌کوین: سیستم نقدی الکترونیکی همتا به همتا)) شرح داده شد.
در سال ۲۰۰۹، ناکاموتو شبکه بیت‌کوین را راه‌اندازی کرده و اولین بلوک به نام جنسیس بلاک را در تاریخ ۳ ژانویه ۲۰۰۹ استخراج کرد.
هش جنسیس بلاک
000000000019d6689c085ae165831e934ff763ae46a2a6c172b3f1b60a8ce26f
۳. رشد آلت‌کوین‌ها و بلاکچین (۲۰۱۱ – حال حاضر)
پس از موفقیت بیت‌کوین، بسیاری از رمزارزهای دیگر (که به آنها آلت‌کوین گفته می‌شود) ایجاد شدند. لایت‌کوین که توسط چارلی لی در سال ۲۰۱۱ معرفی شد، یکی از اولین آلت‌کوین‌های بزرگ بود که با سرعت تراکنش بالاتر و الگوریتم هشینگ متفاوت عمل می‌کرد. توسعه اتریوم در سال ۲۰۱۵ توسط ویتالییک بوترین امکانات رمزارزها را با معرفی قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) گسترش داد.
اتریوم به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که برنامه‌های غیرمتمرکز بسازند که بر روی بلاکچین آن اجرا شوند و اتریوم چیزی بیشتر از یک ارز دیجیتال ساده است. از آن زمان، هزاران آلت‌کوین ایجاد شده‌اند، از جمله ریپل (XRP)، کاردانو (ADA) و پولکادات (DOT)، که هرکدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند.
آلت‌کوین چیست؟
به هر ارز دیجیتالی غیر از بیت‌کوین، آلت‌کوین (Altcoin) گفته می‌شود. در واقع، واژه آلت‌کوین مخفف عبارت “Alternative Coin” است. از آنجا که بیت‌کوین اولین و معروف‌ترین ارز دیجیتال است، هر ارزی که بعد از آن ایجاد شده و ویژگی‌های مشابه با آن داشته باشد، به‌عنوان آلت‌کوین شناخته می‌شود.
آلت‌کوین‌ها معمولاً برای رفع مشکلات یا افزودن ویژگی‌های جدید به بلاک‌چین‌ها و ارزهای دیجیتال موجود طراحی می‌شوند. هر آلت‌کوین ممکن است هدف خاصی را دنبال کند، مثل بهبود سرعت تراکنش‌ها، افزایش امنیت، یا ارتقا حریم خصوصی.
برخی از معروف‌ترین آلت‌کوین‌ها:
۱. اتریوم (Ethereum – ETH):
اتریوم یکی از معروف‌ترین آلت‌کوین‌ها است که علاوه بر آنکه به‌عنوان ارز دیجیتال شناخته می‌شود، یک پلتفرم برای اجرای قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) نیز به شمار می‌آید. هدف اصلی اتریوم این است که بستری برای اجرای کدهای خودکار و غیرمتمرکز فراهم کند.
۲. لایت‌کوین (Litecoin – LTC):
لایت‌کوین، که در سال ۲۰۱۱ توسط چارلی لی ایجاد شد، به عنوان برادر کوچک بیت‌کوین شناخته می‌شود. لایت‌کوین برای ایجاد تراکنش‌های سریع‌تر و کارمزدهای کمتر طراحی شده است.
۳. ریپل (Ripple – XRP):
ریپل به‌ویژه برای استفاده در سیستم‌های پرداخت بین‌المللی طراحی شده است. هدف این پروژه ایجاد شبکه‌ای است که انتقال وجوه میان بانک‌ها و مؤسسات مالی را سریع‌تر و ارزان‌تر کند.
۴. کاردانو (Cardano – ADA):
کاردانو یک پلتفرم بلاک‌چینی است که به طور خاص برای اجرای قراردادهای هوشمند طراحی شده است، ولی بر اساس مدل اثبات سهام (PoS) عمل می‌کند. کاردانو به دنبال حل مشکلات مقیاس‌پذیری و پایداری بلاکچین است.
۵. مونرو (Monero – XMR):
مونرو یکی از آلت‌کوین‌هایی است که بر حریم خصوصی تمرکز دارد. برخلاف بیت‌کوین و سایر آلت‌کوین‌ها که تراکنش‌های آنها قابل ردیابی هستند، تراکنش‌های مونرو کاملاً ناشناس و غیر قابل پیگیری هستند.
۶. بایننس کوین (Binance Coin – BNB):
این ارز دیجیتال توسط صرافی بایننس ایجاد شده است و بیشتر برای انجام تراکنش‌ها در صرافی بایننس استفاده می‌شود. همچنین کاربران می‌توانند از این توکن برای پرداخت کارمزدهای تراکنش استفاده کنند و تخفیف بگیرند.
میم‌کوین‌ها چیستند؟
میم‌کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که به طور معمول با هدف شوخی، سرگرمی یا محبوبیت در شبکه‌های اجتماعی ایجاد می‌شوند و معمولاً هیچ هدف یا کاربرد جدی از نظر فنی ندارند. این ارزها اغلب بر اساس میم‌ها ساخته می‌شوند و بیشتر توجهات عمومی به‌ویژه در دنیای اینستاگرام، توییت‌ها و رسانه‌های اجتماعی را جلب می‌کنند.
یکی از مشهورترین میم‌کوین‌ها، Dogecoin است که ابتدا به عنوان یک شوخی از روی سگ Doge در سال ۲۰۱۳ توسط بیلی مارکوس و جکسون پالمر ایجاد شد، اما به مرور زمان به یکی از معروف‌ترین و پرطرفدارترین ارزهای دیجیتال تبدیل شد.
ویژگی‌های میم‌کوین‌ها:
۱. کمبود هدف فنی مشخص: برخلاف کوین‌ها و توکن‌ها که از نظر فنی کاربردهای خاصی دارند (مثل پرداخت‌ها یا قراردادهای هوشمند)، میم‌کوین‌ها معمولاً فاقد هرگونه هدف فنی مشخصی هستند.
۲. بازار پرنوسان: قیمت میم‌کوین‌ها به شدت وابسته به روندهای رسانه‌ای و فعالیت‌های اینفلوئنسرها است. به عنوان مثال، توییت‌های ایلان ماسک، به شدت بر قیمت Dogecoin تأثیر گذاشته است.
3. حمایت‌های اجتماعی و فرهنگی: میم‌کوین‌ها بیشتر از آنکه به دلایل فنی و اقتصادی به ارزش برسند، به دلیل پیروی از ترندها و حمایت‌های اجتماعی رشد می‌کنند.
۴. خطرات و نوسانات زیاد: به دلیل ماهیت بی‌ثبات و احتمالاً کاذب این ارزها، میم‌کوین‌ها معمولاً به عنوان سرمایه‌گذاری‌های پرخطر شناخته می‌شوند. برخی از افراد ممکن است از آنها برای سرگرمی یا دور زدن بازارهای مالی سنتی استفاده کنند.
مشهورترین میم‌کوین‌ها:
1. Dogecoin (DOGE)
2. Shiba Inu (SHIB)
قیمت رمزارزها در بازار چگونه تعیین می‌شود؟
۱. عرضه و تقاضا در بازار
مانند هر دارایی دیگری، قیمت رمزارزها به طور عمده توسط عرضه و تقاضا تعیین می‌شود. اگر افراد بیشتری بخواهند یک رمزارز خاص بخرند (تقاضای بالا) و عرضه محدود باشد (یا عرضه ثابت باشد، مانند بیت‌کوین)، قیمت تمایل به افزایش دارد. بالعکس، اگر تقاضا کاهش یابد و افراد بیشتری بخواهند بفروشند، قیمت کاهش می‌یابد.
2. نقدینگی
نقدینگی یا لیکوییدیتی یک رمزارز به این معناست که چقدر به راحتی می‌توان آن را خرید یا فروش کرد بدون اینکه قیمت آن تحت تأثیر قرار گیرد. رمزارزهای با نقدینگی بالاتر معمولاً قیمت‌های پایدارتر دارند. همچنین رمزارزهایی که بیشتر مورد معامله قرار می‌گیرند، مانند بیت‌کوین و اتریوم، معمولاً نقدینگی بیشتری دارند.
3. استخراج
برای رمزارزهایی مانند بیت‌کوین، قیمت می‌تواند تحت تأثیر استخراج قرار گیرد. هزینه استخراج (شامل انرژی، سخت‌افزار و نیروی کار) حداقل قیمت را تعیین می‌کند که یک ماینر می‌تواند کوین‌های استخراجی خود را بفروشد. اگر استخراج بیش از حد گران شود، ماینرها ممکن است استخراج را کاهش دهند و این می‌تواند عرضه و در نتیجه قیمت را تحت تأثیر قرار دهد.
۴. ارتقاءهای شبکه و تغییرات فناوری
ارتقا شبکه‌ها می‌تواند بر قیمت رمزارزها تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، انتقال اتریوم به نسخه ۲.۰ می‌تواند اعتماد سرمایه‌گذاران را افزایش داده و موجب افزایش قیمت شود.
5. عوامل اقتصادی خارجی
رویدادهای اقتصادی مانند تورم، بحران‌های مالی جهانی و تنش‌های ژئوپلیتیکی می‌توانند تقاضا برای رمزارزها را تحت تأثیر قرار دهند.
درآمدزایی از ارز دیجیتال: روش‌ها و فرصت‌های مختلف
با گسترش روزافزون بازار ارزهای دیجیتال، افراد زیادی به دنبال روش‌های مختلف برای کسب درآمد از این فضا هستند. از آنجایی که تکنولوژی بلاکچین به سرعت در حال پیشرفت است، فرصت‌های جدیدی برای سرمایه‌گذاران و کاربران ایجاد شده است. در این ادامه، به بررسی روش‌های مختلف درآمدزایی از ارزهای دیجیتال خواهیم پرداخت تا بتوانید از این فرصت‌های نوین بهره‌برداری کنید.
۱. درآمدزایی از طریق DeFi
۱. وام‌دهی
در DeFi، شما می‌توانید ارزهای دیجیتال خود را به پلتفرم‌ها وام بدهید و در ازای آن بهره دریافت کنید. این روش مشابه سپرده‌گذاری در بانک‌های سنتی است، اما در اینجا شما مستقیماً به شخص یا پلتفرم دیگری وام می‌دهید و بهره آن را به صورت ارز دیجیتال دریافت می‌کنید. پلتفرم‌هایی مانند Compound و Aave این امکان را فراهم می‌کنند که کاربران با وام دادن ارزهای دیجیتال خود به دیگران، بهره دریافت کنند.
۲. وام گرفتن
همچنین می‌توانید از پلتفرم‌های DeFi وام بگیرید. برای این کار، به جای اینکه پولی از بانک قرض کنید، شما باید مقداری از ارز دیجیتال خود را به عنوان وثیقه قرار دهید. سپس می‌توانید مقدار مورد نظر ارز دیجیتال را به‌عنوان وام دریافت کنید. این ویژگی برای افرادی که نیاز فوری به نقدینگی دارند و نمی‌خواهند ارز دیجیتال خود را بفروشند، بسیار مفید است. البته باید مراقب باشید با کاهش ارزش وثیقه امکان لیکوئید شدن و از دست رفتن آن وجود دارد.
۳. استیکینگ
در استیکینگ، شما ارز دیجیتال خود را در شبکه‌ای که از الگوریتم اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کند، قفل می‌کنید تا به تأیید تراکنش‌ها کمک کنید و پاداش بگیرید. شبکه‌هایی مانند اتریوم ۲.۰، کاردانو و پولکادات از این مدل برای تأمین امنیت شبکه استفاده می‌کنند. استیکینگ یک روش خوب برای دریافت پاداش‌های غیرفعال از دارایی‌های دیجیتال است.
۴. . استخرهای نقدینگی
استخرهای نقدینگی در پلتفرم‌های مالی غیرمتمرکز یک روش ساده و سودآور برای کسب درآمد از رمزارزها هستند. این استخرها مجموعه‌ای از دارایی‌های دیجیتال هستند که توسط کاربران مختلف تأمین می‌شوند و به تریدرها این امکان را می‌دهند که با تراکنش‌های سریع‌تر و کم‌هزینه‌تر معامله کنند.
۵. ییلد فارمینگ
در این روش شما دارایی‌های خود را به پلتفرم‌های DeFi برای ایجاد نقدینگی می‌دهید و در ازای آن پاداش دریافت می‌کنید. این پاداش‌ها معمولاً از طریق توکن‌های جدید یا ارز دیجیتال پرداخت می‌شوند. پلتفرم‌هایی مانند Uniswap و SushiSwap این خدمات را ارائه می‌دهند.
روش‌های درآمدزایی از استخرهای نقدینگی
۱. پرداخت کارمزد تراکنش‌ها
کاربران با قرار دادن ارزهای دیجیتال خود در استخرهای نقدینگی، به پلتفرم‌های مبادلات غیرمتمرکز (DEX) مانند Uniswap کمک می‌کنند تا معاملات سریع‌تر انجام شود. به‌عنوان پاداش، کاربران درصدی از کارمزد تراکنش‌ها را دریافت می‌کنند.
۲. پاداش‌ها و توکن‌های جدید
علاوه بر کارمزدها، بسیاری از پلتفرم‌های DeFi توکن‌های جدیدی به عنوان پاداش به کسانی که نقدینگی را به استخرها اضافه می‌کنند، می‌دهند. این توکن‌ها می‌توانند به‌عنوان دارایی‌هایی با پتانسیل رشد در آینده عمل کنند. مانند صرافی zkswap که توکن ZF به عنوان جایزه می‌داد.
۳. رشد ارزش استخر
در بسیاری از موارد، اگر استخرهای نقدینگی به اندازه کافی محبوب و فعال باشند، ارزش دارایی‌های استخر نیز می‌تواند افزایش یابد. کاربران می‌توانند از این افزایش ارزش بهره‌برداری کنند.
۳.درآمدزایی از NFTها
NFTها به نوعی از دارایی‌های دیجیتال اطلاق می‌شود که منحصر به فرد هستند و به هیچ عنوان قابل تعویض با یکدیگر نیستند. این توکن‌ها بیشتر برای اثبات مالکیت آثار دیجیتال مانند هنر، موسیقی، ویدیوها، و حتی زمین‌های مجازی در متاورس استفاده می‌شوند.
روش‌های درآمدزایی از NFTها
۱. ساخت و فروش NFT
شما می‌توانید آثار هنری دیجیتال، ویدیوها، موسیقی یا هر دارایی دیجیتال دیگر را به صورت NFT در پلتفرم‌هایی مانند OpenSea یا Rarible بسازید و به فروش برسانید. از آنجایی که هر NFT منحصر به فرد است، این امکان وجود دارد که قیمت‌های بالایی برای برخی از آنها تعیین شود.
۲. خرید و فروش NFT برای کسب سود
بسیاری از افراد با خرید NFTهایی که معتقدند قیمت آنها در آینده افزایش خواهد یافت، از این طریق سود کسب می‌کنند. این روش مشابه خرید و فروش سهام است، به‌طوری که شما یک NFT را با قیمت پایین خریداری کرده و بعد از افزایش قیمت، آن را با قیمت بالاتر می‌فروشید.
۳. استفاده از NFTها برای ایجاد درآمد غیرفعال
برخی از هنرمندان و خالقان NFT می‌توانند از طریق رویکردهای درآمد غیرفعال نیز بهره‌برداری کنند. به این معنا که حتی در خرید و فروش‌های بعدی این NFT درصدی از این مبلغ به این هنرمندان به‌عنوان حق امتیاز (Royalties) خواهد رسید.
۴. سرمایه‌گذاری در زمین‌های مجازی
با توجه به گسترش متاورس‌ها و دنیای مجازی، خرید و فروش زمین‌های مجازی به یک فرصت سرمایه‌گذاری جذاب تبدیل شده است. پلتفرم‌هایی مانند Decentraland و Sandbox امکان خرید و فروش زمین‌های مجازی را فراهم کرده‌اند که می‌تواند در آینده منجر به درآمدزایی شود.
۵. استخراج
استخراج فرآیند تأیید و اضافه کردن تراکنش‌ها به بلاکچین است. برای انجام این کار، از سخت‌افزارهای خاصی برای حل معادلات ریاضی پیچیده استفاده می‌شود و در ازای آن، ماینرها پاداش می‌گیرند. این یکی از قدیمی‌ترین و محبوب‌ترین روش‌ها برای کسب درآمد از رمزارزها است.
پیشنهاد مقاله: ماشین حساب لات سایز (حجم معاملات)
کوین و توکن: ویژگی‌ها و تفاوت‌ها
در دنیای ارزهای دیجیتال، اصطلاحات کوین و توکن به دو نوع دارایی دیجیتال اشاره دارند که اغلب به اشتباه به جای یکدیگر استفاده می‌شوند، اما تفاوت‌های اساسی دارند.
کوین (Coin):
کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که برای انتقال ارزش یا به عنوان پول دیجیتال استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، بیت‌کوین (BTC) و اتریوم (ETH) از جمله معروف‌ترین کوین‌ها هستند. این ارزها معمولاً از بلاکچین خود استفاده می‌کنند، که به عنوان یک سیستم غیرمتمرکز برای تایید تراکنش‌ها و ایجاد امنیت عمل می‌کند. هدف اصلی کوین‌ها پرداخت و انتقال ارزش است. برای مثال، بیت‌کوین برای انجام تراکنش‌های مالی و اتریوم برای پرداخت هزینه‌ها و انجام قراردادهای هوشمند به کار می‌روند.
توکن (Token):
توکن‌ها دارایی‌هایی هستند که بر روی بلاکچینهای دیگر ساخته می‌شوند. به طور مثال، توکن‌هایی که بر بستر بلاکچین اتریوم ایجاد می‌شوند، از استاندارد ERC-20 پیروی می‌کنند. این توکن‌ها می‌توانند اهداف مختلفی داشته باشند؛ از جمله نمایندگی دارایی، استفاده در پروژه‌های خاص یا شرکت در شبکه‌های غیرمتمرکز. به عنوان مثال، توکن‌های USDT یا UNI برای انجام معاملات در صرافی‌ها یا استفاده در DeFi به کار می‌روند. برخلاف کوین‌ها، توکن‌ها لزوماً برای انتقال پول استفاده نمی‌شوند، بلکه می‌توانند نقش‌های مختلفی از جمله استفاده در قراردادهای هوشمند یا نمایندگی سهم در یک پروژه داشته باشند.
تفاوت‌های کلیدی:
1. بلاکچین: کوین‌ها معمولاً بلاکچین خود را دارند (مانند بیت‌کوین و اتریوم)، در حالی که توکن‌ها بر روی بلاکچینهای دیگر ساخته می‌شوند.
2. هدف: کوین‌ها عمدتاً برای انتقال ارزش و استفاده به عنوان پول دیجیتال طراحی شده‌اند، اما توکن‌ها می‌توانند اهداف مختلفی داشته باشند مانند شرکت در پروژه‌ها، پرداخت برای خدمات یا نمایندگی دارایی‌ها.
3. امنیت: کوین‌ها امنیت خود را از بلاکچین خود دریافت می‌کنند، در حالی که توکن‌ها از امنیت بلاکچینهایی که بر آنها ساخته شده‌اند استفاده می‌کنند.
این توضیحات کمک می‌کند تا تفاوت‌های میان کوین‌ها و توکن‌ها برای افراد ناآشنا به این موضوع روشن شود.
جدول ۱- تفاوت‌های اصلی بین کوین و توکن
ویژگی کوین توکن
شبکه بلاکچین بلاکچین خود را دارد (مثل بیت‌کوین یا اتریوم) بر روی بلاکچینهای موجود ساخته می‌شود (مثل اتریوم)
هدف اصلی انتقال ارزش و پرداخت (مثلاً بیت‌کوین به عنوان پول) اهداف متنوعی مانند حاکمیت، نمایندگی دارایی یا خدمات
نمونه‌ها بیت‌کوین، اتریوم، لایت‌کوین USDT، UNI، LINK، NFT ها
پرداخت‌ها برای پرداخت و تراکنش‌های مالی استفاده می‌شود ممکن است برای استفاده از خدمات خاص یا مشارکت در شبکه استفاده شود
امنیت و عملکرد بر اساس شبکه بلاکچین خود امنیت دارند به امنیت بلاکچینهایی که روی آن ساخته شده‌اند، بستگی دارد
چگونه ارز دیجیتال بخریم؟
در این بخش می‌توانیم صرافی طرف قرارداد با حسنیکال بذاریم و اشاره کنیم می‌توانید برای تحلیل و بررسی ارزها و انتخاب گزینه‌ی مناسب برای سرمایه‌گذاری به بخش تحلیل‌های حسنیکال مراجعه کنید
1. انتخاب صرافی: صرافی‌هایی مانند Bitunix، Binance و Coincatch انتخاب کنید.
2. ایجاد حساب کاربری: ثبت‌نام کنید و اطلاعات خود را وارد کنید.
3. واریز وجه: حساب خود را با ارزهای فیات یا ارزهای دیجیتال دیگر تأمین کنید.
4. قرار دادن سفارش: پس از واریز وجه، می‌توانید سفارش خرید کریپتوکارنسی خود را ثبت کنید.
5. نگهداری رمزارز: پس از خرید، رمزارز خود را در یک کیف پول امن ذخیره کنید.
سوالات پرتکرار
۱.آیا ارز دیجیتال قانونی است؟
قانونی بودن ارز دیجیتال در کشورهای مختلف متفاوت است. در برخی از کشورها، ارز دیجیتال به طور کامل قانونی است و به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد، در حالی که در برخی دیگر، یا به شدت تنظیم شده یا به طور کامل ممنوع است. به عنوان مثال، کشورهایی مانند ایالات متحده، کانادا و بیشتر کشورهای اروپایی قوانین مربوط به ارز دیجیتال را ایجاد کرده‌اند که استفاده از آن را در برخی زمینه‌ها مجاز می‌کند.
از سوی دیگر، کشورهایی مانند چین و هند محدودیت‌های سنگینی برای استفاده از ارزهای دیجیتال اعمال کرده یا آنها را به طور کامل ممنوع کرده‌اند. اما در حال حاضر در کشورمان ایران، قانونی برای رمزارزها وجود ندارد و نمی‌توان آنها را غیرقانونی دانست مگر اینکه در آینده قوانینی برای این مورد وضع شود.
۲. آیا می‌توانم از ارز دیجیتال مانند پول معمولی استفاده کنم؟
بله، شما می‌توانید از رمزارزها برای انواع مختلفی از تراکنش‌ها استفاده کنید، اما همچنان به اندازه ارزهای سنتی پذیرش گسترده‌ای ندارد. در برخی مکان‌ها، شما می‌توانید کالاها و خدمات را با بیت‌کوین، اتریوم یا سایر رمزارزها پرداخت کنید. چندین شرکت بزرگ مانند تسلا و پی‌پال شروع به پذیرش پرداخت‌های کریپتو کرده‌اند. با این حال، استفاده از ارز دیجیتال همچنان محدودتر از پول سنتی است. با گذشت زمان، با افزایش پذیرش، ممکن است استفاده از ارز دیجیتال در تراکنش‌های روزمره رایج‌تر شود.
۳. چگونه ارزهای دیجیتال را ذخیره کنم؟
رمزارزها در کیف پول‌های دیجیتال ذخیره می‌شوند. دو نوع اصلی کیف پول وجود دارد:
• Hot Wallets : این‌ها کیف پول‌های آنلاین هستند که به اینترنت متصل می‌شوند. دسترسی به آنها آسان است و برای تراکنش‌های مکرر استفاده می‌شوند، اما آسیب‌پذیرتر به هک شدن هستند.
Cold Wallets: این‌ها گزینه‌های ذخیره‌سازی آفلاین هستند، مانند کیف پول‌های سخت‌افزاری که به اینترنت متصل نیستند. این نوع کیف پول‌ها امنیت بهتری برای ذخیره‌سازی بلندمدت دارند اما برای استفاده مکرر راحت نیستند. مهم است که رمزارز خود را به‌صورت امن ذخیره کنید و هرگز کلیدهای خصوصی خود (رمز عبورهایی که دسترسی به کیف پول شما را فراهم می‌کنند) را با کسی به اشتراک نگذارید.
پیشنهاد مقاله: نماد دلار استرالیا در بازار فارکس
۴. بلاکچین چیست و چه ارتباطی با رمزارزها دارد؟
بلاکچین یک دفتر دیجیتال غیرمتمرکز است که برای ثبت تمامی تراکنش‌ها در شبکه‌ای از کامپیوترها استفاده می‌شود. هر بلاک در بلاکچین حاوی داده‌های تراکنش است و پس از اضافه شدن به زنجیره، بلاک دیگر قابل تغییر نیست، که این باعث می‌شود داده‌ها امن و تغییرناپذیر باشند.
ارزهای دیجیتال از فناوری بلاکچین برای تأیید تراکنش‌ها، تضمین شفافیت و جلوگیری از تقلب استفاده می‌کنند. در واقع، بلاکچین باعث می‌شود تراکنش‌ها بدون نیاز به یک مقام مرکزی، امن و قابل تأیید باشند.
۵. آیا می‌توانم تمام پول خود را در ارزهای دیجیتال از دست بدهم؟
بله، ممکن است تمام پول خود را در ارز دیجیتال از دست بدهید. بازارهای رمزارزها به‌شدت نوسان دارند، به این معنا که قیمت‌ها می‌توانند به سرعت تغییر کنند. اگر شما در قیمت بالا خرید کنید و بازار سقوط کند، ممکن است زیان مالی قابل توجهی متحمل شوید.
علاوه بر این، در فضای رمزارزها مواردی از کلاهبرداری‌ها، هک‌ها و پروژه‌های جعلی وجود داشته است که برخی افراد سرمایه‌های خود را از دست داده‌اند. ضروری است که تحقیق کاملی انجام دهید و هرگز بیشتر از آنچه که می‌توانید از دست بدهید، سرمایه‌گذاری نکنید. تنوع بخشیدن به سرمایه‌گذاری‌ها و استفاده از پلتفرم‌های معتبر می‌تواند به کاهش برخی از ریسک‌ها کمک کند.
۶. چگونه ارزهای دیجیتال جدید ایجاد می‌شوند؟
ارزهای دیجیتال جدید اغلب از طریق فرآیندی به نام ICO (عرضه اولیه کوین) یا IEO (عرضه اولیه صرافی) ایجاد می‌شوند که در آن توسعه‌دهندگان یک کوین یا توکن جدید را برای تأمین مالی یا پیش‌فروش به عموم عرضه می‌کنند.
برخی از ارزهای دیجیتال توسط توسعه‌دهندگانی ایجاد می‌شوند که از کد منبع رمزارزهای موجود مانند بیت‌کوین یا اتریوم استفاده می‌کنند. علاوه بر این، ماینرها ممکن است به‌عنوان بخشی از فرآیند اجماع شبکه با واحدهای جدید رمزارز پاداش دریافت کنند.
۷. آلت‌کوین‌ها چیستند و چگونه از بیت‌کوین متمایز هستند؟
آلت‌کوین مخفف سکه جایگزین است که به هر رمزارزی که بیت‌کوین نیست، اطلاق می‌شود. در حالی که بیت‌کوین اولین و شناخته‌شده‌ترین ارز دیجیتال است، بسیاری دیگر از زمان پیدایش آن ایجاد شده‌اند. برخی از آلت‌کوین‌ها مانند اتریوم، لایت‌کوین و ریپل ویژگی‌های متفاوتی دارند، مانند زمان تراکنش سریع‌تر، ویژگی‌های حریم خصوصی یا عملکردهای پیشرفته‌تر مانند قراردادهای هوشمند (در مورد اتریوم). آلت‌کوین‌ها می‌توانند اهداف مختلفی داشته باشند و محدود به نقش یک ارز دیجیتال نیستند.
۸. نقش استخراج در ارز دیجیتال چیست؟
استخراج فرآیندی است که در آن کوین‌ها یا توکن‌های جدید ایجاد شده و تراکنش‌ها تأیید و به بلاکچین اضافه می‌شوند. در شبکه‌هایی که از الگوریتم اثبات کار (PoW) مانند بیت‌کوین استفاده می‌کنند، ماینرها از کامپیوترهای قدرتمند برای حل معادلات ریاضی پیچیده استفاده می‌کنند.
اولین ماینری که معادله را حل می‌کند، می‌تواند بلوک جدید را به بلاکچین اضافه کرده و پاداشی به‌صورت کوین جدید دریافت کند. استخراج به امنیت شبکه کمک می‌کند و ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال را حفظ می‌کند.
۹. قراردادهای هوشمند چیست اند؟
قراردادهای هوشمند قراردادهایی خود اجرا هستند که شرایط توافق مستقیماً در کد نوشته شده‌اند. این قراردادها زمانی که شرایط از پیش تعریف‌شده برآورده می‌شود، به طور خودکار اقداماتی را انجام می‌دهند و نیازی به واسطه‌ها ندارند. اتریوم، قراردادهای هوشمند را معرفی کرد که به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا برنامه‌های غیرمتمرکز را بر روی بلاکچین آن بسازند.
قراردادهای هوشمند کاربردهای وسیعی دارند، از جمله در امور مالی، بیمه و مدیریت زنجیره تأمین که فرآیندها را خودکار کرده و کارایی را بهبود می‌بخشند.
۱۰. استخراج رمزارزها در مقابل استیکینگ ؟
استخراج رمزارزها و استیکینگ هر دو روش‌هایی برای تأیید تراکنش‌ها و ایمن نگه داشتن شبکه هستند، اما به طور متفاوتی عمل می‌کنند:
• استخراج: در سیستم‌های اثبات کار (PoW) مانند بیت‌کوین، ماینرها از قدرت محاسباتی برای حل معادلات ریاضی پیچیده استفاده می‌کنند تا بلوک‌ها را به بلاکچین اضافه کنند و شبکه را ایمن کنند. این فرآیند انرژی زیادی مصرف کرده و نیاز به سخت‌افزار تخصصی دارد.
• استیکینگ: در سیستم‌های اثبات سهام (PoS) مانند اتریوم ۲.۰، کاربران ارزهای دیجیتال خود را استیک یا قفل می‌کنند تا به تأیید تراکنش‌ها کمک کنند. در ازای این کار، پاداش‌هایی برای تأمین امنیت شبکه دریافت می‌کنند. استیکینگ نسبت به استخراج از نظر مصرف انرژی کارآمدتر است.
۱۱. آیا ارز دیجیتال می‌تواند به مقابله با تورم کمک کند؟
برخی افراد بر این باورند که ارزهای دیجیتال، به‌ویژه بیت‌کوین، می‌تواند در برابر تورم حفاظتی فراهم کند. به‌عنوان مثال، بیت‌کوین یک سقف عرضه ثابت ۲۱ میلیون کوین دارد، که به این معناست که دیگر نمی‌توان بیت‌کوین بیشتری ایجاد کرد. این عرضه محدود با ارزهای سنتی که می‌توانند توسط بانک‌های مرکزی چاپ شوند و ممکن است به تورم منجر شوند، متفاوت است.
به همین دلیل، بسیاری از سرمایه‌گذاران بیت‌کوین را مشابه طلا می‌بینند، به‌ویژه در زمان‌های عدم قطعیت اقتصادی یا زمانی که ارزهای فیات دچار کاهش ارزش می‌شوند.
پیشنهاد مقاله: آمورش صفر تا صد بازار فارکس
۱۲. آیا می‌توانم به طور ناشناس از ارزهای دیجیتال استفاده کنم؟
رمزارزها می‌توانند درجه بالاتری از ناشناس بودن را نسبت به سیستم‌های مالی سنتی فراهم کنند، اما کاملاً ناشناس نیستند. بسیاری از رمزارزها مانند بیت‌کوین، pseudonymous هستند؛ به این معنا که تراکنش‌ها به آدرس‌های عمومی مرتبط هستند، اما این آدرس‌ها مستقیماً به هویت فرد مربوط نمی‌شوند.
با این حال، ابزارهای پیشرفته تجزیه و تحلیل بلاکچین می‌توانند تراکنش‌ها را ردیابی کرده و آنها را به افراد خاص مرتبط کنند، به ویژه اگر کاربران اطلاعات شخصی خود را در صرافی‌ها یا کیف پول‌ها وارد کرده باشند. اگر حریم خصوصی اولویت اصلی شما است، رمزارزهای متمرکز بر حریم خصوصی مانند مونرو وجود دارند که ویژگی‌های ناشناسی بهبود یافته‌تری ارائه می‌دهند.
۱۳. چگونه می‌توانم در مورد رمزارزها بیشتر یاد بگیرم؟
برای یادگیری بیشتر در مورد کریپتوکارنسی، منابع زیادی در دسترس هستند:
دوره‌های آنلاین: پلتفرم‌هایی مانند Coursera، Udemy دوره‌های مقدماتی و پیشرفته‌ای در مورد کریپتوکارنسی و فناوری بلاکچین ارائه می‌دهند.
کتاب‌ها: کتاب‌های زیادی در مورد بیت‌کوین، بلاکچین و ارز دیجیتال وجود دارد، مانند The Bitcoin Standard نوشته Saifedean Ammous. این کتاب تحلیل می‌کند که چرا بیت‌کوین می‌تواند به عنوان پول استاندارد در آینده عمل کند و چگونه می‌تواند مشکلات سیستم‌های مالی کنونی را حل کند.
صفحه 1 از 1